[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ją do pudełeczka, które trzymała na samym końcu półki. Kiedy odkładała
pudełeczko na miejsce, natrafiła dłonią na małe zawiniątko skromnie wetknięte w
najciemniejszy kąt szafki. Przez chwilę zastanawiała się, co to takiego. Potem,
gdy zorientowała się już, że to podpaska, którą trzyma tu na wypadek jakiejś
zaskakującej sytuacji, usiłowała sobie coś przypomnieć...
Ale Germaine zaczęła o czymś mówić i Mary straciła wątek myśli.
U trzeciej Mary i Germaine weszły do klasowej szatni i tam przypadkiem natknęły
siÄ™ na Mike'a i jego Przyjaciela, Ricka - obydwaj mieli na sobie sweterki klubu
sportowego.
- Serwus Mary! Przepraszam, ale nie mogę cię dzisiaj odrzucić do domu. Mamy
zebranie drużyny.
7 Nie szkodzi, Mikę. Zadzwonię po mamę. O której isiaj wpadniesz?
Chyba dopiero po siódmej. Obiecałem tacie, że
zy basen na weekend. Bywaj!
35
Barbara Wood
Mary stała przy swojej szafce na płaszcz i w^ i z rozmarzeniem patrzyła, jak
dwaj barczyści mi0 dzi mężczyz
ni wtapiają się w tłum na szkolnym kory' tarzu.
Zanim jednak Mikę z Rickiem wyszli z budynku szkoły, wpadli jeszcze na krótko do
męskiej toalety, w której było aż sino od dymu papierosów, położyli książki na
kafelkowanej półeczce w ścianie tuż przy wejściu, p0 czym jak jeden mąż ruszyli
wprost do umywalek. Tam jak na komendę, wyjęli grzebienie, zmoczyli je pod
kranem i zaczęli przeczesywać włosy.
Mikę spojrzał w lustrze na Ricka.
- Jak poszło wczoraj wieczorem?
- Wcale. Staruszka Sherry nie chciała jej wypuścić, a poza tym musiałem
zakuwać. A tobie? Zaliczyłeś wczoraj?
Mikę uśmiechnął się wiele mówiącym uśmiechem.
- Odkryliśmy kapitalne miejsce przy Mulholland Dri-ve. - Obstukał grzebień o
brzeg umywalki i wetknął go do kieszonki na biodrze. - Nie mogę zgubić -
mruknÄ…Å‚.
Rick potrząsnął głową i gwizdnął z zazdrością.
Lucille McFarland wjechała Continentalem na Cla-ridge Drive i musiała ostro
manewrować, żeby wyminąć licznie tam parkujące furgonetki meksykańskich
ogrodników.
- To na pewno grypa - powiedziała. - Dobrze, że to piątek.
- Jutro jest konkurs do Ladies!
- Jadłaś obiad?
- Tak, ale tylko trochę. A potem znowu zrobiło mi siś niedobrze. Mdłości mnie
nagle nachodzÄ…, a potem sam
zmęczon i zupełnie nic mi się nie chce. Wiesz, jak to jest?
Lucille kiwnęła głową i włączyła radio. Najpie* przez minutę szukała na skali
stacji, która właśme
36
Madonna jak ja i ty łaby serwis wiadomości, lecz w końcu zrezygno-
Wala
hyba jeszcze nie wybrali papieża. t Ule wjechała rozłożystym
Continentalem na stro-odjazd i zaparkowała wćz przed frontowymi
zwiami Jesteśmy! - wysapała. Na krótko zawiesiła spojrze-
e na miniaturowych cyprysach, które obramowywały łom od strony ulicy. - Może cię
jednak zawiozę do " Hegoś lekarza? Na nieszczęście doktor Chandler umarł na atak
serca ze dwa miesiące temu, będę więc musiała rozejrzeć się za kimś nowym.
Wejdz
my najpierw do domu. Zadzwonię do Shirley. Może ona mi kogoś poleci?
Gabinet doktora Jonasa Wade'a mieścił się w nowym przeszklonym budynku na rogu
Resedy i Ventury; z góry, z czwartego piętra widać było dach supermarketu
Gelsona. Poczekalnia była cicha i przyjemna, utrzymana w odcieniach zieleni i
błękitu, wymoszczona miękką wykładziną, ozdobiona licznymi roślinami i wielkim
akwarium, w którym pływały egzotyczne rybki. Na Lucille McFarland poczekalnia
zrobiła kolosalne wrażenie. Doktora Jonasa Wade'a gorąco polecała jej nie tylko
Shirley Thomas, ale też dwie inne przyjaciółki. Wobec tak zdecydowanych
rekomendacji Lucille zadzwoniła do gabinetu lekarza, gdzie od sekretarki
dowiedziała się, że ostatnia zamówiona na ten dzień wizyta została odwołana,
wobec czego doktor jeszcze tego samego dnia
di mógł przyjąć Mary. Była piąta po południu.
Wydawało się, że czekanie nigdy się nie skończy. Mary
iała desperacką nadzieję, że doktor Wadę okaże się > rszym Panem, że wizyta u
niego będzie krótka i bezosobowa i że na koniec wyposaży ją w pudełko pigułek,
°re na tyle postawiÄ… jÄ… na nogi, by nastÄ™pnego dnia mo|fa startować do Ladies. [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]