[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Znajdujemy się w niecodziennej sytuacji - odciął się ze złością.
- Chciałem zauważyć, że niczego nie wiemy o dalszym przebiegu owego
eksperymentu, nie możemy więc twierdzić, że proces jest zakończony. Po drugie: w
przeciwieństwie do Heleny, jestem optymistą. Kolejne etapy przemian następowały
synchronicznie u wszystkich mieszkańców bazy, o dalszych fazach rozwoju niczego nie
wiemy, lecz możemy domyślać się, że zaszedł on daleko. Wobec tego nikt nas nie pożre,
choćby dlatego, że już nie nadrobimy zaległości czasowych. Nie przypuszczam zaś, aby
"moloch" mógł trywialnie odżywiać się ludzkim mięsem. Ma inne z
ródło energii. - Poczucie
humoru nie jest twoją najmocniejszą stroną - syknęła Helena.
- Po trzecie: przypuszczenie Lorny napawa mnie... przerażeniem. Tak, to odpowiednie
słowo: przerażenie. Konfrontacja z inną, wyżej rozwiniętą cywilizacją...
- Zastanów się, co mówisz - Lorna gwałtownie odwróciła fotel, gniewnie odrzuciła
włosy do tyłu. Ludzkość czekała na takie spotkanie od swego zarania, od zawsze! %7łeby
stwierdzić, że nie jesteśmy sami, żeby wymienić doświadczenia...
- To była twoja najgłupsza wypowiedz
, jaką słyszałem w czasie tej podróży, stek
bredni i banałów w ustach skądinąd inteligentnej kobiety - Walt był autentycznie wściekły. -
Czy dotychczas nie zauważyłaś, że im większa różnica między ziemskimi gatunkami, tym
większa między nimi panuje wrogość? Powtarzam: między ziemskimi! A co będzie, jeśli
opuścimy nasze gniazdo, jeśli napotkamy coś diametralnie innego? Po prostu okaże się, kto
kogo unicestwi lub będzie eksploatował. Przykład już mieliśmy: tutejsza baza stała się
kolonią eksperymentalnych świnek morskich! Porozumienie? Proszę, spróbuj pozytywnie
wymienić doświadczenia z żywą skałą spod piasków tej planety! Może poradzi nam, jak
usprawnić zapłon w silniku samochodowym lub lepiej przyrządzać koktajl Bloody Mary?
- Daruj to sobie i nie krzycz. Filozoficzny ciężar...
- Nie. To zbyt wysoka cena za odpowiedz
, czy jesteśmy sami. Zresztą świadomość
powszechności życia we Wszechświecie ani na jotę nie zmieni naszej egzystencji.
Reasumując: jestem za natychmiastowym odlotem.
- A ja nie! Sprzeciwiam się kategorycznie! Mamy jedyną szansę, zrozumcie.
- Jeśli inni zechcą kiedyś tu wrócić... nie będziemy mieli wpływu na to postanowienie.
Ale teraz, w tym składzie, nie jesteśmy władni decydować, nie mamy mandatu.
Odpowiedzialność...
- Boisz się jej?
- Powiem po prostu: tak. Nie jestem w stanie udz
wignąć ciężaru tej
odpowiedzialności.
- Pytanie, czy nas stąd wypuszczą - w głosie Heleny dz
więczała nadzieja. - Czy nie
urządzą nas tak jak ciebie tam na dole.
- Możemy tylko próbować, nie sposób przewidzieć zdarzeń zupełnie dla nas
niezrozumiałych - Walt rozłożył ręce. - Może energię z ogniw sondy wykorzystano do
warunkowania i wzmacniania moich emocji?
- Oni to samo robią teraz z naszym statkiem. Lećmy już! - w głosie Heleny znów
pobrzmiewały nutki histerii.
- Chwileczkę, decyzja jeszcze nie zapadła. Oświadczam, że jestem zdecydowanie za
kontynuowaniem badań unikalnego w skali kosmicznej zjawiska, jakim jest inne rozumne
życie - Lorna założyła nogę na nogę, długimi palcami oplotła kolano. - Ty, Philipie - ciągnęła
dalej słodkim głosem pozostaniesz na zawsze dowódcą ekspedycji, która pierwsza nawiązała
kontakt z innym istnieniem.
- Wez
także pod uwagę ryzyko - wtrącił swoje Walt. - Już teraz masz w ręku kartę
atutową: odkryliśmy nieznaną formę życia. Ten sukces można łatwo zaprzepaścić. Możesz
okazać się najmniej odpowiedzialnym dowódcą wypraw galaktycznych, zyskać sławę
człowieka, który wyzwolił serię trudnych teraz do przewidzenia nieszczęść - z rosnącym
zadowoleniem obserwował zmieniającą się twarz Philipa. Był pewny swego: szef nade
wszystko nie lubił ryzyka. - Wracamy - przemógł się Philip.,- Przygotujcie statek do
natychmiastowego startu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]