[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pośpieszne kroki. Szybko odwróciła głowę i zobaczyła, że to Samson.
Uśmiechnął się wesoło.
- Ale nam się udało, pani Ringstad, prawda? Nie mogła się nie
roześmiać.
- Bardzo dziękuję za pomoc. Zdradziłabym się, gdybym nie dostała
niczego jako wzór.
- Musimy ze sobą trzymać, bo jedziemy na jednym wózku.
- Myślałam, że dobrze się pan dogaduje z panną Johannessen.
- Myśli pani, że byłoby to możliwe bez udawania? Ponownie się
roześmiała.
- W takim razie jest pan zdolnym aktorem.
- Czasem człowiek jest do tego zmuszony, żeby przeżyć. Dotarli do
końca mostu.
- Idę dziś do mojej siostry, żeby coś zjeść. Mieszka tu w starym domu
majstra.
- Pani też tu przedtem mieszkała, prawda?
- Tak. - Spojrzała na niego zdumiona.
Roześmiał się. Właściwie był całkiem uroczy, zwłaszcza kiedy się
uśmiechał i śmiał tak jak teraz.
- Wygląda pani na zdziwioną. Sądziła pani, że nie wiem, kim pani jest?
Zamarła na moment. Co miał na myśli, twierdząc, że wie, kim jest?
- Wszyscy znają siostry Lovlien - mówił dalej, jak gdyby czytał w jej
myślach. - Ludzie gadają, że jesteście najpiękniejszymi dziewczętami w
całym Sagene.
Elise poczuła, że się czerwieni, ale musiała się znowu roześmiać.
- Kto, u licha, opowiada takie rzeczy?
- Tego nie zdradzę, ale rozumiem tych, którzy tak uważają. - Nagle
spoważniał i spojrzał na most. - Czy to nie stąd w zeszłym roku rzuciła się
do rzeki młoda prządka?
Skinęła głową.
- Widziała pani to?
Pokręciła przecząco głową, nie patrząc na niego.
- Słyszałam o tym.
- Czy wie pani, że w  Verdens Gang" ukazał się artykuł o tym, co się
wtedy stało? To znaczy nie był to reportaż, lecz opowiadanie, w którym
autor starał się postawić w sytuacji samobójczyni i wytłumaczyć, dlaczego
ta młoda matka to zrobiła.
- Nie, nie wiedziałam. - Elise sama słyszała, jak nienaturalnie zabrzmiał
jej głos, i pomyślała, że Samson na pewno przyłapie ją na kłamstwie.
Jednak on mówił dalej.
- Wczoraj w gazecie ukazała się interesująca recenzja książki
norweskiego autora, który wydał ją w Danii. Książka opowiada o
robotnicach mieszkających tu nad rzeką Aker. Recenzent był wyraz
nie
zdegustowany treścią i stwierdził, że historie zostały zmyślone. Majster
Paulsen pokazał nam ten artykuł. Razem z panną Johannessen uważali, że
autorem jest pewnie jakiś student z zamożnej rodziny, który postrzega ruch
robotniczy i biedę jako coś romantycznego. Tak czy owak ten, kto ją
napisał, ma nadzieję, że książka stanie się sensacją. Każdy chce sprzedać
własną twórczość. - Zamilkł i przez chwilę zamyślony wpatrywał się przed
siebie. - Ja jednak nie sądzę, by owe historie zostały zmyślone. Pani sama
była przecież prządką i na pewno znała pani dziewczęta pracujące w
fabryce, pani Ringstad. Czy uważa pani, że to prawda, że młode kobiety są
zmuszone wychodzić na ulicę, żeby przeżyć? %7łe po prostu nie mają innego
wyboru?
Wciągnęła głęboko powietrze.
- Tak, tak myślę. Wiele z młodych matek nie ma męża. Jeśli stracą pracę,
pozostaje im tylko zapomoga z gminy. A gdy mają kilkoro dzieci, nie są w
stanie przeżyć za to, co dostają.
- Ale co z młodymi dziewczętami, które nie mają dzieci? Powinny być
w stanie znalez
ć sobie coś innego, z czego by się utrzymywały?
- Zdaje pan sobie sprawę, jak ogromne jest bezrobocie w naszym
mieście? Co ma zrobić młoda, samotna kobieta, która być może pochodzi
ze wsi i nie ma jej kto pomóc, a nie uda jej się znalez
ć pracy? Może nie ma
nawet domu, do którego mogłaby wrócić? Albo nie ma pieniędzy na
podróż? Na Lakkegata zamieszkała pewna kobieta, pochodząca z Islandii,
która zaangażowała się w pomoc tym nieszczęśliwym dziewczętom.
Proszę tam pójść i porozmawiać z nią, to się pan dowie, jak wygląda życie
w tej części miasta.
Spojrzał na nią zdziwiony.
- Kobieta z Islandii? Elise skinęła głową.
- To córka islandzkiego pastora; uznała za swe powołanie pomoc
potrzebującym w Kristianii. Ludzie mówią, że mieszka w maleńkiej klitce
i ciągle przyprowadza do siebie jakąś dziewczynę z ulicy, żeby jej dać
dach nad głową. Użycza im nawet swego łóżka.
- Pomyśleć tylko, że istnieją tak ofiarni ludzie!
- Nie powinno być takiej potrzeby.
- Co pani chce przez to powiedzieć?
- Ludzie, którzy nie są w stanie zapewnić sobie pożywienia i
mieszkania, powinni otrzymywać pomoc od państwa.
Samson uśmiechnął się pobłażliwie.
- Widzę, że mieszka w pani polityk, pani Ringstad. Ale chyba nie jest
pani z tych, którzy uważają, że robotnik powinien zarabiać tyle samo co
człowiek z wykształceniem?
- Uważam w każdym razie, że nie powinno być tak dużych różnic w
zarobkach, jak to jest obecnie. Robotnik powinien zarabiać wystarczająco
dużo, by mógł utrzymać rodzinę i nie musiał wysyłać do pracy swych
dzieci, kiedy skończą lekcje. Na dłuższą metę społeczeństwo na tym traci.
Samson zamyślił się.
- Interesująco się z panią rozmawia, pani Ringstad. Mam nadzieję, że
będziemy mogli dokończyć naszą dyskusję innym razem, ale teraz widzę,
że pani siostra stoi w drzwiach i pani wypatruje. - Uchylił kapelusza i
poszedł.
Hilda spojrzała na Elise z zaciekawieniem.
- Kto to był?
- Samson. Kancelista - wyjaśniła Elise i w kilku słowach opowiedziała,
co się wydarzyło w kantorze.
Hilda wybuchnęła śmiechem.
- Z
wietnie, Elise. Nie daj się zdeptać! Chciałabym zobaczyć twarz tej
jędzy, kiedy zobaczyła, że udało ci się przepisać pismo z brudnopisu, w
którym zostawiła tylko pierwszą literę każdego słowa! Teraz boleśnie
zdała sobie sprawę, że prosta robotnica potrafi coś więcej niż tylko stać
przy fabrycznej maszynie. Chodz
, przygotowałam ci coś do jedzenia.
Hugo i Isac ucięli sobie przedpołudniową drzemkę, obaj zasnęli w moim
łóżku. Musisz do nich zajrzeć, tak słodko śpią.
Malcy leżeli przytuleni do siebie, zarumienieni na policzkach. Hugo
wydawał się taki zadowolony, że Elise ścisnęło w gardle. Objęła Hildę
wzruszona.
- Nie wiem, jak ci dziękować.
- Nie wygłupiaj się. Pomogłaś mi, kiedy ja potrzebowałam pomocy.
Tego by tylko brakowało, żebym ja nie zrobiła w zamian czegoś dla ciebie.
Siadaj i zjedz zupę. Widziałaś Paulsena?
- Tak, spotkałam go, gdy przyszłam rano do pracy. Czytał wczoraj
recenzję mojej książki.
- Co? - Hilda spojrzała na nią przerażona. - Ale chyba nie wie, kto...
Elise natychmiast zaprzeczyła ruchem głowy.
- Nie domyśla się, że mam z tym coś wspólnego. Przypadkiem
zaczęliśmy ten temat. Spytał, czy podoba mi się na Hammergaten, i [ Pobierz całość w formacie PDF ]