[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wiec i przewiozła Janet do Małe - powiedziała i podniosła
do ust szklankę soku. - To niesamowite, jak świetnie
umiesz sobie radzić w tak prymitywnych warunkach.
- To kwestia doświadczenia. Zanim helikopter wylą�
dowałby w Małe, pewnie nastąpiłaby perforacja i nie
uniknęlibyśmy zapalenia otrzewnej.
Na samą myśl o zakażeniu ogarniającym całą jamę
brzuszną Katie poczuła ciarki przechodzące po plecach.
JAK W BAJCE
92
Leczenie w takich przypadkach bywa długie i skompliko�
wane, a co gorsza, nie zawsze skuteczne.
- Sądzę, że gdybym znalazła się w podbramkowej sy�
tuacji, znalazłabym w sobie dość sił, żeby operować. Mi�
mo to bardzo się cieszę, że tu byłeś.
- W nagłych przypadkach poziom adrenaliny tak się
podnosi, że człowiek znajduje w sobie siły, o które nigdy
by się nie posądzał. Pamiętaj, że darzę cię pełnym zaufa�
niem, Katie. - Delikatnie pogładził jej dłoń.
W jego oczach dostrzegła niewyobrażalne wręcz pokła�
dy czułości. Czyżby czekał na jakiś znak Z jej strony?
Może obawia się, że zostanie odrzucony? Jeden krok w je�
go kierunku wystarczył, by znów ją objął. Głaskał jej
plecy, przesuwając palce wzdłuż kręgosłupa. Każdy ruch
jego dłoni przyprawiał ją o przyjemny dreszcz.
- Nie zaprosisz mnie do środka? - zapytał. - Byłoby
nam znacznie wygodniej. Poza tym zaraz się przewrócę
i spadnę wprost do morza, gdzie na pewno jakaś wielka
ryba zechce skonsumować mnie na kolację.
Katie roześmiała się radośnie. Nic lepszego nie mogło
się jej przytrafić. Odrobina seksu dająca radość obojgu
partnerom, którzy poznali się niedawno, ale wzajemnie się
cenią i szanują, a nade wszystko chcą cieszyć się każdą
spędzoną wspólnie chwilą.
- Chodz
, bo jeszcze rzeczywiście coś cię pożre.
W przyćmionym świetle nocnej lampki jej pokój wy�
glądał miło i przytulnie. W ciągu dnia służący zmienił
pościel i wykrochmalone prześcieradła lśniły w mroku za�
chęcająco.
Tim objął ją w pasie, pochylił się i mocno pocałował.
JAK W BAJCE 93
Mimo wszechogarniającej ją fali pożądania, zachowała
przytomność umysłu. Czy rzeczywiście powinna posłu�
chać głosu serca i tak łatwo zrezygnować z przynajmniej
części niezależności? Już raz popełniła ten błąd. Tim ujął
dłonią jej podbródek i spojrzał głęboko w oczy.
- Chyba wiem, o czym myślisz.
- Chyba nie, a przynajmniej mam nadzieję, że nie...
Przytulił ją znowu i tym razem poddała się mu bez
protestu. Kiedy zamknęła oczy, ogarnęła ją długo oczeki�
wana błogość. Przecież Tim w najmniejszym stopniu nie
przypomina Ricka. Na pewno jej nie skrzywdzi.
- Zastanawiasz się, czy możesz mi zaufać, prawda?
- zapytał, gładząc jej włosy.
Westchnęła głęboko, kiedy usta Tima znowu zbliżyły
się do jej twarzy.
- Widzisz, tam na tarasie po prostu zachowywaliśmy
się beztrosko, cieszyliśmy się pięknem wieczoru - mówiła
z przejęciem, nie zwracając Uwagi na to, że na stoliku przy
łóżku właśnie zadzwonił telefon. - Ale kiedy weszliśmy
do środka, coś się zmieniło...
Pocałował ją delikatnie.
- Nie sądzisz, że powinniśmy odebrać? Mogą dzwonić
ze szpitala.
Położyła głowę na piersi Tima, wsłuchując się w przy�
spieszone bicie jego serca. Wszystko będzie dobrze. Nie�
potrzebnie się boi. Musi tylko zapomnieć o przeszłości
i ulec czarowi chwili. Tim wyciągnął rękę i podniósł słu�
chawkę. Z zamyślenia wyrwał ją jego zaniepokojony głos.
- Dobrze, siostro. Proszę tylko dopilnować, żeby po�
została w bezruchu. Zaraz tam będę.
JAK W BAJCE
94
- Co się stało?
- Chodzi o Janet. Naszida obawia się, że przy zmianie
pościeli naruszyła jej sączek.
- Przecież dobrze umocowałam go w ranie. To niemo�
żliwe... - Katie przestraszyła się nie na żarty.
Przytulił ją mocno, lecz tym razem był to już tylko
zwykły, koleżeński gest.
- Wiem. To pewnie fałszywy alarm, ale lepiej spraw�
dzić. Nie martw się. Naszida łatwo wpada w panikę.
- Pójść z tobą?
- Nie, lepiej połóż się spać. Zobaczymy się rano.
Pożegnał się szybko i wyszedł z pokoju. Katie podbieg�
ła do okna i z żalem przyglądała się niknącej w ciemności
sylwetce. Czyżby znowu z
le to rozegrała? Co jej przyszło [ Pobierz całość w formacie PDF ]