[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ostatnim seansie doprowadzających do szaleństwa pocałunków, powinien trzymać
się z daleka od tej kobiety. Tymczasem, znów znalazł się w jej domu. Nie bardzo
wiedział, dlaczego spieszył się tam, gnany nagłym impulsem.
 Rzeczywiście, nie był to najlepszy pomysł  wyznał szczerze.
 Pewnie. Ciebie \
adne zamki nie powstrzymają  zauwa\
yła kąśliwie.
 Dziękuję za komplement.
Nie chciała, by odszedł. Nie teraz, kiedy wreszcie się odsłonił.
 Jadłeś kolację?
Zmarszczył brwi, na pró\
no usiłując sobie przypomnieć.
 Mógłbyś sobie coś przygotować. Tym razem mam mięso  kusiła Nicole.
Chase uświadomił sobie nagle, \
e dosłownie umiera z głodu. Przez kilka
ostatnich dni podjadał coś tylko w nielicznych wolnych chwilach. Z
ledztwo nabrało
tempa, w dodatku przybrało dosyć nieoczekiwany obrót. Nie miał czasu myśleć o
jedzeniu.
 Skoro mnie tak namawiasz, dobrze. Ale nic nie szykuj, sam się obsłu\
ę.
Pomyszkował w lodówce, po czym zaczął robić sobie kanapkę jeszcze bardziej
imponującą ni\
poprzednio. Nagle zamarł i uniósł głowę nasłuchując.
 Co to za głosy?
Dopiero po chwili skojarzyła, \
e chodzi mu o hałasy dochodzące z salonu, nie
zaś o głos wewnętrzny, nakazujący jej czujność i rozsądek.
 Och, to tylko telewizor. Właśnie oglądałam dziennik.
Chase, uspokojony, dokończył dzieła, tworząc kanapkę godną olbrzyma, po
czym zagadnął niedbałym tonem:
 Wiesz, miałem wczoraj długą rozmowę z Daytonem.
 Wiem, przecie\
przyszedł do mnie. Ale co ty mu właściwie powiedziałeś?
 Jak to co?  Spojrzał na nią zdziwiony, zdobiąc swój majstersztyk
fantazyjnym wzorem z musztardy.
 Po prostu, jak udało ci się go przekonać?
Miesiącami proponowałam mu, \
e nauczę go czytać  i nic. Ty pogadałeś z nim
raz, a on natychmiast przygnał do mnie \
ądny wiedzy.
 Có\
, widać mam dar przekonywania.
Musiała przełknąć tę uwagę, gdy\
trudno jej było zaprzeczyć, lecz temat
Daytona nie został jeszcze wyczerpany.
 Czy nadal uwa\
asz go za podejrzanego?
 Uwa\
am, \
e chyba miałaś rację  stwierdził, dokładając jeszcze płat pieczonej
wołowiny i dwa plasterki pomidorów do swojej kulinarnej wie\
y Babel.
 Miałam rację?
 W tej chwili wydaje mi się mało prawdopodobne, by Dayton był tym, którego
szukamy.
 No, no! Po raz pierwszy się ze mną zgadzasz.
 Tylko nie wbijaj się zbytnio w dumę  ostrzegł.
Kanapka prezentowała się ju\
tak zachęcająco, \
e Nicole zrobiła sobie podobną,
choć o wiele skromniejszych rozmiarów. Kiedy wszystko było gotowe, oboje w
milczącym porozumieniu udali się do salonu i zasiedli na kanapie przed
telewizorem, gdzie zaczął się akurat wieczorny kryminał. Kiedy zjedli ju\

wszystko do ostatniego okruszka, Nicole, by zyskać na czasie, sięgnęła po czarkę z
miętowymi pastylkami. Ka\
de wzięło po jednej. Przez tę krótką chwilę zdą\
yła
sobie przemyśleć pewną delikatną kwestię.
 Wiesz, cieszę się, \
e popracowałeś trochę nad swoim... to znaczy nad
wyglądem Alvina.
 Sądzę, \
e ludzie to zaakceptowali.
 Przez  ludzi" rozumiesz zapewne seksowne nastolatki?  nie darowała
Nicole.
 Nie wydajesz się tym zachwycona  zauwa\
ył z uśmieszkiem.
 Skąd, cieszę się, \
e wreszcie zdecydowały się odwiedzić bibliotekę. Wiele z
nich nie przestąpiło jej progu, odkąd przestały chodzić tu na bajki.
 Mo\
na więc powiedzieć, \
e ka\
de z nas na swój sposób działa na rzecz
biblioteki. Ja ściągam do niej młodzie\
, a ty... starasz się o poparcie w rejonie.
 Uhm...
 Popatrz tylko, co za bzdury!  prychnął znienacka Chase.  Jakim cudem ci
faceci mogą bawić się w strzelaninę w przestrzeni tak zamkniętej jak tunel metra?
Zupełnie jakby nigdy nie słyszeli o rykoszetach.
Popatrzyła na niego i zaczęła się zastanawiać, czy równie\
nara\
ał się na kule,
wszystko jedno, rykoszetujące czy nie. Zdenerwowała się nagle, sięgnęła po pilota [ Pobierz całość w formacie PDF ]