[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zła na męża, bała się i odczuwała przyjemność, że może podsłuchiwać.
 Niech pani siada, czarujące stworzenie  powiedział Piotr Dmitrycz, siadając na sianie i
przeciągając się.  O tak, dobrze. No, proszę mi o czymś opowiedzieć.
 Nic z tego! Zacznę opowiadać, a pan zaśnie.
 Ja zasnę? Allach kerim! Czy ja mogę zasnąć, kiedy na mnie takie oczęta patrzą?
W słowach męża i w tym, że w obecności obcej osoby siedział rozwalony z zsuniętym na
tył głowy kapeluszem, również nie było nic nadzwyczajnego. Był rozpieszczany przez
kobiety, wiedział, że się im podoba, i w obcowaniu z nimi przyswoił sobie ten szczególny ton,
który, jak wszyscy mówili, bardzo mu pasował. W stosunku do Luboczki zachowywał się tak
samo, jak do innych kobiet. Ale Olga Michajłowna wszystko jedno była zazdrosna o niego.
 Czy to prawda  zaczęła Luboczka po chwili milczenia  że pan pod sąd trafił?
 Ja? No trafiłem... Razem ze złodziejami, moje śliczności.
 Ale za co?
 Nie za co, a tak sobie... przez politykę głównie  ziewnął Piotr Dmitrycz.  Walka lewicy
z prawicą. Ja, obskurant i rutyniarz, odważyłem się użyć w oficjalnych papierach wyrazu,
który obraził takich bezgrzesznych Gladstonów jak nasz rejonowy sędzia pokoju Kuz
ma
Grigorjewicz Wostriakow i Władimir Pawłowicz Władimirow.
Piotr Dmitrycz znów ziewnął i mówił dalej:
 Przecież u nas można krytykować słońce, księżyc, wszystko, co chcesz, ale, broń Boże,
liberałów ruszyć! Broń Boże! Liberał  to właśnie taki trujący grzyb, który, jak go niechcący
palcem ruszyć, tumanami pyłu obsypie.
 A co się stało?
 Nic ciekawego. Całe zamieszanie przez głupotę. Jakiś nauczyciel, nędzny jegomość
pochodzący z popów, składa u Wostriakowa skargę na szynkarza, oskarżając go o słowną i
czynną zniewagę w miejscu publicznym. Wszystko wskazuje na to, że i nauczyciel, i szynkarz
byli pijani jak szewcy i zachowywali się jednakowo paskudnie. Jeśli i była zniewaga, to
wzajemna. Wostriakow powinien był obu ukarać grzywną za zakłócanie spokoju i wygonić z
sądu  i po sprawie. Ale u nas jak jest przyjęte? U nas na pierwszym miejscu zawsze nie
osoba, nie fakt, a firma i etykieta. Nauczyciel, jakim sukinsynem by nie był, zawsze ma rację,
bo jest nauczycielem; szynkarz zaś zawsze jest winny, bo to szynkarz i dusigrosz. Wostriakow
wsadził szynkarza do aresztu, a ten odwołał się do zjazdu. Zjazd uroczyście zatwierdził wyrok
Wostriakowa. Miałem inne zdanie i przy nim pozostałem... Trochę mnie poniosło... I to
wszystko.
Piotr Dmitrycz mówił spokojnie, z niedbałą ironią. Ale w rzeczywistości mająca się odbyć
rozprawa bardzo go niepokoiła. Olga Michajłowna pamiętała, jak wrócił z tamtego
nieszczęsnego zjazdu, próbując ukryć przed domownikami, że jest mu ciężko i że jest
niezadowolony z siebie. Jako człowiek inteligentny nie mógł nie wiedzieć, że zaszedł ze
swym odmiennym zdaniem za daleko, a ile przyszło mu kłamać, żeby ukryć to uczucie przed
sobą i ludz
mi! Ile było niepotrzebnego gadania, ile marudzenia i sztucznego śmiechu, chociaż
71
nie było z czego się śmiać! Na wieść o tym, że stawiają go przed sądem, poczuł się
zmęczonym i upadł na duchu, zaczął z
le sypiać, częściej niż zwykle stawał przy oknie i bębnił
palcami po szybie. Wstydził się wyznać żonie, że jest mu ciężko, a ją to denerwowało...
 Mówią, że był pan w połtawskiej guberni?  zapytała Luboczka.
 Zgadza się, byłem  odpowiedział Piotr Dmitrycz.  Trzy dni temu wróciłem.
 Chyba dobrze tam jest?
 Dobrze. Nawet bardzo dobrze. Wie pani, trafiłem tam akurat na sianokosy, a na Ukrainie
sianokosy  najbardziej poetyczny okres. Tutaj mamy duży dom, wielki ogród, mnóstwo ludzi
i krzątaninę, więc sianokosy przechodzą niezauważalnie; tutaj wszystko przechodzi
niezauważalnie. A tam mam na chutorze piętnaście dziesięcin łąki jak na dłoni: z jakiego
okna nie popatrzeć, zewsząd widać kosiarzy. Na łące koszą, w ogrodzie koszą, nie ma gości,
zamieszania, więc chcesz czy nie, widzisz, słyszysz i czujesz tylko te sianokosy. Na dworze i
w pokojach pachnie sianem, kosy dzwonią od świtu do świtu. Tak w ogóle Chochlandia*  to
przyjemny kraj. Wie pani co, kiedy piłem wodę ze studni z żurawiem, a w żydowskich
szynkach  podłą wódkę, kiedy w ciche wieczory słyszałem dz
więki chochłackich skrzypiec i [ Pobierz całość w formacie PDF ]