[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wra\
enia, gdy ujrzała na schodach Beau Garretta. Nie widziała
go od poprzedniego wieczoru.
- Wytłumacz mi, co się z tobą dzieje? - za\
ądał od progu.
Jaz nie rozumiała, o co mu chodzi. O nieszczęsnym
anonimie nie wiedział nikt prócz niej i nadawcy. Zniszczyła
go z samego rana. Nierozwiązana zagadka oraz wspomnienie
wieczornego pocałunku rozpraszały ją nieco podczas pracy,
ale Beau nic widział ani jej roztargnienia, ani czerwonych z
niewyspania oczu. Przebywał poza domem przez cały dzień.
Kiedy przyjechała, nie zastała range - rovera na podjez
dzie. W
chwili obecnej przeszkadzało jej jedynie, \
e pracodawca
ogląda ją w ręczniku na głowie.
- Nie mam \
adnych problemów poza niekompletnym
strojem - wykrztusiła. - Wejdz
, proszę. Poczekaj w salonie, a\

się ubiorę.
Beau kiwnął głową na znak zgody. Nieufne spojrzenie
wyraz
nie mówiło, \
e nie wierzy jej słowom. Uwa\
nie obejrzał
niewielki hol, po czym podą\
ył we wskazanym kierunku. Jaz
popędziła na górę co sił w nogach. Dopiero gdy wło\
yła
d\
insy i koszulę, odzyskała nieco pewności siebie. Nie do
końca. Beau onieśmielał ją po wczorajszym pocałunku i
póz
niejszej ucieczce jeszcze bardziej ni\
do tej pory. Od rana
myślała, jak spojrzy mu w oczy następnego dnia. Na jego
widok zawsze brakowało jej tchu, a serce przyspieszało.
Zebrała całą odwagę, \
eby wrócić na dół.
Ciepły blask ognia nadawał skromnemu pokoikowi dość
przytulny wygląd. Całe umeblowanie stanowiła sofa, jedno
krzesło i stół, zawalony stertą czasopism ogrodniczych. Beau
stał przy piecu. W zamyśleniu patrzył w ogień. Najwyraz
niej
coś go dręczyło. Dopiero po kilku sekundach wyczuł obecność
drugiej osoby. Odwrócił w jej kierunku zatroskaną twarz. Na
widok gospodyni wydał westchnienie ulgi.
- Wygląda na to, \
e ju\
lepiej się czujesz?
- O, tak - potwierdziła z rumieńcem na policzkach. - Co
mogę dla ciebie zrobić?
- Tego typu pytania mogą cię wpędzić w kłopoty -
zauwa\
ył z szelmowskim uśmiechem. Na widok niepewnej
miny Jaz natychmiast spowa\
niał. - Na początek chciałbym
cię prosić o wyjaśnienie paru kwestii. Co oznaczają
niewybredne aluzje Dennisa Davisa pod twoim adresem?
Czemu pani Scott tak wylewnie dziękowała mi, \
e
zaopiekowałem się "nieszczęsną Jaz"? Dlaczego Betty Booth
równie\
składała mi wyrazy wdzięczności? I wreszcie
dlaczego Madelaine Wilder wpadła do mnie  przejazdem",
\
eby wyrazić ubolewanie, \
e nie dołączyliśmy do nich
wczoraj? Przy okazji nie omieszkała nadmienić, \
e  biedna
Jaz" powinna sobie jak najszybciej znalez
ć odpowiedniego
chłopca. - Wykrzywił usta w grymasie odrazy. Przez cały czas
obserwował gospodynię spod wpółprzymkniętych powiek. -
Nale\
y przypuszczać, \
e nie mnie miała na myśli - dorzucił na
koniec i niewesołym uśmiechem.
Jaz pobladła. Wierzyła, \
e znajomi dobrze jej \
yczą, było
jej przykro, \
e nawet przed nowo przybyłym nie ukrywają
politowania. Zwil\
yła językiem wyschnięte wargi.
Zaproponowała mu coś gorącego do picia. Podobnie jak ojciec
nie kupowała alkoholu, Czasami wypijała tylko szklaneczkę
wina z przyjaciółmi.
- Poproszę o kawę. I tak nie mam nic lepszego do roboty.
- Wzruszył ramionami, nic spuszczając wzroku z twarzy Jaz.
- Dzięki za komplement - mruknęła, rozdra\
niona.
- Je\
eli łakniesz pochlebstw, trafiłaś pod niewłaściwy
adres - odparł z chmurną miną.
Jaz wyszła do kuchni zagotować wodę, a przede
wszystkim ochłonąć po tym, co przed chwilą usłyszała.
Dra\
niła ją niedyskrecja mieszkańców Aberton. Wiele ju\
z
jej powodu ucierpiała.
- Czy proboszcz i jego \
ona byli rodzicami twego taty czy
mamy? - usłyszała od progu głos gościa.
Podszedł cicho jak kot, nie wiadomo kiedy. O mało nie
wypuściła kubka z ręki. Odwróciła głowę. Potę\
na sylwetka
niemal wypełniała całą wolną przestrzeń małej kuchenki.
- Mamy - odpowiedziała z ociąganiem. - Czemu pytasz?
- Ot tak, z ciekawości. Nie przypuszczałem, \
eby syn
duchownego wybrał sobie tak cię\
ki zawód - wyjaśnił
bezbarwnym głosem.
Jaz pochwyciła badawcze spojrzenie szarych oczu. Nadal
prowadził prywatne śledztwo. Absolutnie nie wyglądał na
człowieka, usposobionego do swobodnej pogawędki.
Zastanawiała się, jak zareagowałby na wieść, \
e jej matka [ Pobierz całość w formacie PDF ]