[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zadałeś i że nie mogę Cię zawieśd.
53
WÅ‚
,. ^"o 3 5 83
Lg
., j ar § »"
'3 a
L. o"-a 3 3 ^ »" "
§" " 3 I 3 2*3. * te - L S. 3 » 5 fi
s- #5
C" S?" X' ** O" ^ co 83 . G jSn t;
S» p" a 3. L" 2 L, g*
>-.
U
a
erga* oo.r»g" J=  "
litfrfi
-» *o
83
2
o
g*.
L
49 N
L
.L&
J
8 a'
n> ^
s *
O- »
ii
N
» 83
w
.*»
^^
(T*
§" 8
o c
3 & I 3
ta
O ~.
9T.Z n c
' n n to  . S-1- ¦ N
3 « S
J- s a.
«
o o.
3 n
N
a
N
m
N S
n 83
8,
* *
83 O.
N
1.1 f» 83
N
n
P r. §¦'
" -m
n
X
N
.L3
83
¦^
O
N« rs
G.
N. O>
co N_
StilB
a* n
» «
co
ft-6 §
83
" rt
n
"IÅ‚
5 8 8. »
o 2
s?"aS.
&4
O
63
B2?
3 O'
3 »^p
2^ OD 83
2
B L
83 TJ
83
" O
rt' B
5 5.
*
Ci
83 N
^
83
o o' S'
^§" 1
gK?
S
o fi
»
N 0> L2
N-
83
N tJ
«
3 ir
83
63
frÅ›
6?
N
83 63
83
83
2' *
as:
i'
83 83
a.
o
¦Bfi
Å‚
" n
Jr to
O5
m
n r.
««
o
8:
83 0
"S o
o o1^
8-
G. *r
5-S-
©" o*n>N
83
63 R N P
a.
ilB
05
5
H§.
9r
&
^a
ilfllli
« 2.
N
aa
(S.
a
" o
Z
S%
&#
i
g
N O 83*
3 c S»
N O S , 83 g. O
co jo ^2-1*1*
N
e «¦ B e a*
o
A] a O ^, 09
W N
rt N L
°3.5
83
JO
N
n>
83
:>§
ST es S. "¦L
I
" n »
¦ -c 2,
¦o
S"5*
N
a* r
L"
ciocię zgwałcił, ona miała wtedy siedemnaście i pół roku. A potem kazał jej śpiewad, bo słyszał o jej
pięknym głosie. Ale ona śpiewad nie chciała, mimo że jej groził rewolwerem i że nawet strzelił jej nad
uchem, od czego pękł jej bębenek; od tamtej pory ona jest głucha na jedno ucho. A potem była
likwidacja getta i Niemcy kazali, wszystkim rozebrad się do naga i stanąd nad wykopanym dołem. Ale
jak %7łydzi kopali ten dół, Niemcy pili wódkę i już nie strzelali tak celnie. Ciocia i jej starsza siostra Mira
trzymały się za ręce i cichutko sobie powtarzały, że umieranie nie boli, że gorzej boli życie.
Najbardziej się bała najstarsza siostra, Miriam, po której ty nosisz imię. Ona tak rozpaczała, że nie
wyszła za mąż i że nie zdążyła mied dzieci. Jej się wielu %7łydów oświadczało, ale ona czekała na
swojego księcia. A teraz było za póz
no. Ciocia wydostała się w nocy spod trupów i dowlokła się do
swojej przyjaciółki Natali, bo nie miała dokąd iśd. Jak ona musiała wyglądad, miała na sobie
zakrwawiony worek, który leżał obok dołu, wszystkie ubrania Niemcy zabrali. Natala jej nie wpuściła.
Powiedziała:  Idz
na policję  i zatrzasnęła drzwi. Ciocia uciekła do lasu, do partyzantów. Chodziła z
nimi na akcje, raz nawet wysadzała pociąg. A potem jak odchodzili, ukryli ciocię w jednym domu, u
rodziców Olka partyzanta. To byli Białorusini. Ciocia miała kryjówkę pod podłogą w kuchni, nad nią
stawiało się kołyskę z dzieckiem. To byli dobrzy ludzie, lubili ciocię. Ale ona nie przyniosła im
szczęścia. Już pod sam koniec wojny do tej wioski przyszli Niemcy. Ciocia siedziała tydzieo pod
podłogą i po twarzy łaziły jej szczury; tam było tak ciasno, że nie mogła się poruszyd. Ktoś musiał o
cioci donieśd, bo przyszli esesmani i od razu odsunęli kołyskę.  Diabła trzymaliście pod podłogą 
powiedział przez tłumacza Niemiec  i ten diabeł was ogniem spali. Odsunął fajerki z płyty i na
oczach matki wrzucił tam dziecko. A potem kazał podpalid dom. Nie
pozwolił domownikom wyjśd, na dworze stali niemieccy żołnierze z karabinem maszynowym i mieli
rozkaz strzelad do każdego, kto wyjdzie. Jak dom się zaczął palid, ci ludzie wyszli, tylko ciocia została.
Dom się cały spalił, Niemców już nie było. Ona wtedy wyszła. Czarna, z osmalonymi włosami. Ludzie
się żegnali i mówili, że to prawdziwy diabeł. Od tamtej pory ona już nikomu nie umie wybaczyd, ona
wszystkich nienawidzi, nawet swojego dobrego męża i dzieci, a najbardziej nienawidzi Polaków. W
domu zabroniła mówid po polsku. Jak ja coś zaczynałam, to ona udawała, że nie słyszy. Ona i teraz się
nie cieszy, że ty przyjedziesz. Powiedziała, że będziesz śmierdzied tym krajem. Taka jest ciocia Sara.
Okrutna dla wszystkich, a najbardziej dla siebie.
W Ameryce mieszkałam w jednym pokoju z wujkiem Natanem. To był dobry, kochany człowiek. On
był bratem męża cioci Sary i jeszcze gorzej od niej nie umiał żyd. Całymi dniami siedział na łóżku i
płakał. Wieczorami trzymałam go za ręce i opowiadałam bajki po polsku, tak żeby ciocia Sara nie
słyszała. Najbardziej podobała mu się bajka o księżniczce na ziarnku grochu. Prosił, żeby ją ciągle
opowiadad, i dziwił się, że mogą byd takie wrażliwe panienki. On wcale nie rozumiał, że to tylko
wymyślona historia. Ta jego nie była wymyślona, była prawdziwa. Przyszli Niemcy i całą rodzinę wujka [ Pobierz całość w formacie PDF ]