[ Pobierz całość w formacie PDF ]

uwa\
a ją za pró\
ną, rozpieszczoną pannicę, a to westchnienie tylko potwierdziło te przypuszczenia.
- Miałam nadzieję, \
e usłyszę coś ciekawszego. Julia poczuła, \
e spada w najgłębszą przepaść.
A więc było gorzej, ni\
sądziła. Mama Silasa uwa\
ała, \
e nie jest godna zostać \
oną jej syna.
- Nie ma na świecie lepszej dla mnie kandydatki na \
onę ni\
Julia - odparł Silas i serce Julii
podskoczyło z radości.
- Oczekiwałam czegoś mądrzejszego po tobie - powiedziała mama Silasa, wprawiając Julię w
totalne osłupienie. - Kiedy w dniu osiemnastych urodzin Julii oświadczyłeś mi, \
e o\
enisz się z nią, bo
jest idealną kandydatką na twoją \
onę, a miłość nie ma z tym nic wspólnego, od razu ci powiedziałam,
co o tym myślę.
- Powiedziałaś, \
e nie wierzysz, \
e Julia kiedykolwiek się na to zgodzi - stwierdził Silas.
Niespodziewana wizyta mamy kompletnie go zaskoczyła. Julia i Silas nikogo nie zawiadomili o
swoim ślubie. Julia oczywiście chciała, \
eby jej mama i dziadek dowiedzieli się o tym, zanim
wiadomość dostanie się do gazet. Silas zastanawiał się nawet, czy nie polecieć z nią do Anglii, nim
oboje wyruszą do Dubaju, lecz w tej chwili niezbyt chętnie dzielił się z kimś towarzystwem Julii,
nawet z jej najbli\
szymi. Poza tym chciał, \
eby w pełni doszła do siebie po tej historii z Blayne'em,
nim będzie musiała stawić czoło burzy, jaką wywoła wiadomość o ich potajemnym ślubie.
Był jeszcze jeden, chyba najwa\
niejszy powód, dla którego nie chciał się ruszać z Marbelli.
Jeszcze nie uporał się ze swoją metamorfozą. Przeszedł długą drogę, od czasu gdy wykluczał miłość
jako coś, co powinien brać pod uwagę w swoich kalkulacjach, do mocnego przekonania, \
e to potę\
na
siła, która zmusza człowieka do przewartościowania prawie wszystkich poglądów.
Najtrudniejsze było teraz przyznanie przed sobą, \
e pokochał Julię. Sprawiło, \
e czuł się bardzo
słaby, niemal całkowicie bezbronny. Potrzebował czasu, by przywyknąć do nowego stanu ducha, \
eby
się z nim oswoić i poznać siebie na nowo, nim będzie w stanie publicznie przyznać, \
e jest do
szaleństwa zakochany we własnej \
onie. Był święcie przekonany, \
e pierwszą osobą, która powinna
się o tym dowiedzieć jest właśnie Julia, a nie matka.
Przez kilka ostatnich tygodni codziennie ćwiczył te trudne słowa i wyobra\
ał sobie, jak to będzie,
kiedy wreszcie wyszepcze je Julii do ucha.
Ta chwila wcią\
jeszcze była przed nim. Dlatego mógł powiedzieć mamie tylko to, co i tak od
dawna wiedziała.
- Julia naprawdę będzie doskonałą \
oną - powtórzył.
Doskonałą w ka\
dym calu. Zawdzięczał jej radość \
ycia i fantastyczną miłość, jaką w nim
obudziła.
Stojąca w progu Julia walczyła z własnymi uczuciami. Rewelacje mamy Silasa zaszokowały ją i
sprawiły przykrość. Jednak uczciwość kazała przyznać, \
e Silas nigdy nie powiedział, \
e ją kocha. To
Julia uznała, \
e musi ją kochać, poniewa\
ona kochała jego. Poza tym do głowy jej nie przyszło, \
e
mógłby się z nią o\
enić z jakiegokolwiek innego powodu.
Dopiero w tej chwili zrozumiała, jak bardzo jest naiwna. Ale co powinna w tej sytuacji zrobić?
Wykrzyczeć, \
e go kocha? A mo\
e za\
ądać rozwodu, bo Silas jej nie kocha?
W końcu co to jest miłość? Czy zawsze kwiaty i serduszka? A kiedy mę\
czyzna chroni swoją
\
onę, zapewnia przyszłość jej i dzieciom, kiedy dba o zdrowie i dobre samopoczucie \
ony, czy to nie
są oznaki miłości?
Silas powiedział, \
e podstawą naszego mał\
eństwa ma być szczerość i zaufanie, przypomniała
sobie Julia. Zgodziłam się z tym, więc teraz chyba nie pozostaje mi nic innego, jak przyjąć tę jego
szczerą wypowiedz
za dobrą monetę, choćby nawet miało to trochę boleć.
- Nie obchodzi mnie, czy Julia będzie dla ciebie dobrą \
oną, tylko czy będzie z tobą szczęśliwa.
Julia wzięła głęboki oddech i prędko, \
eby nie mieć czasu do namysłu, weszła do pokoju.
- Przepraszam, ale podsłuchałam kawałek waszej rozmowy - powiedziała z uśmiechem. -
Oświadczam pani, \
e wszystko, co robi Silas, jest dla mnie dobre. Całkowicie podzielam jego poglądy.
Mamy ze sobą tyle wspólnego, \
e nasze mał\
eństwo powinno być bardzo udane.
- A czy jesteś w nim zakochana?
- Miłość w mał\
eństwie nie jest nieodzowna - odparła Julia.
Silas słowem się nie odezwał, ale miał taką minę, jakby stało się coś strasznego.
- Myślę, \
e twoja mama powinna poznać prawdę - powiedziała Julia, biorąc go za rękę.
Czy\
by wiedziała, \
e ją kocham? - pomyślał Silas.
- Prawdę? - zapytał.
- Tak. - Julia zwróciła się do jego matki: - Nikomu jeszcze o tym nie mówiliśmy, ale my ju\

jesteśmy mał\
eństwem.
Matka Silasa spojrzała podejrzliwie na brzuch Julii, potem w oczy Silasa, i znów na Julię. Julia
się zarumieniła, bo przecie\
rozumiała, co oznaczają te trzy spojrzenia.
- Nie, nie musiał się ze mną \
enić - wypaliła, a Silas wybuchnął śmiechem.
Tylko Julia potrafiła otwarcie powiedzieć to, o czym nie mówi się głośno w towarzystwie.
- Mogłeś mnie poprzeć, kiedy powiedziałam twojej mamie, \
e nie jestem w cią\
y - dąsała się
Julia. - A ty się tylko śmiałeś!
- Prze\
yłem szok - odparł Silas, nalewając herbatę do fili\
anki. - Nie miałem pojęcia, \
e masz
takie podejście do \
ycia.
- Przecie\
nie mogłam powiedzieć twojej mamie, \
e wyszłam za ciebie za mą\
, poniewa\
jesteś
najlepszym kochankiem pod słońcem!
Powiedziała to lekko, niemal \
artem. Nie chciała popsuć tego, co między nimi teraz było, nie
mogła zalać się łzami i błagać, \
eby przynajmniej spróbował ją pokochać.
- Mo\
e nie wprost powinna to usłyszeć - zgodził się Silas - ale pewnie byłaby zadowolona,
gdyby się dowiedziała, \
e jesteś we mnie po uszy zakochana.
Ja zresztą te\
, pomyślał.
Nie rozumiał, co takiego się stało, \
e sam seks ju\
mu nie wystarcza, \
e nagle zapragnął czegoś
więcej?
- Chyba twoja matka nie powie o naszym ślubie dziadkowi ani mojej mamie? - zaniepokoiła się
Julia poniewczasie.
- Nie powie - zapewnił ją Silas. - Chocia\
nie bardzo rozumiem, po co jej o tym powiedziałaś.
- Bałam się, \
e zabierze mnie ze sobą do Nowego Jorku, \
eby mnie uratować przed tobą -
wypaliła Julia, a w myślach dodała: A ja chcę resztę \
ycia spędzić z tobą i nie wyobra\
am sobie \
ycia
bez ciebie.
Na razie nie mogła mu tego powiedzieć.
- Nie uwa\
asz, \
e powinniśmy się napić herbaty w łó\
ku? - zaproponowała.
- Niezła myśl - zgodził się Silas - ale mo\
e trochę póz
niej. Muszę jeszcze wysłać kilka e-maili.
- Do Aimee? - spytała szybko, nie kryjąc zazdrości.
- A niby po co miałbym do niej pisać? - zirytował się Silas. A poniewa\
Julia nie odpowiedziała,
wziął głęboki oddech i oświadczył: - Nie mam ochoty i potrzeby pisać do Aimee DeTroite i naprawdę
nie mam z nią nic wspólnego, bo chyba ta niepewność cię martwi. Nie chcę tej kobiety, nigdy jej nie
chciałem i nie chciałbym jej nawet, gdyby była jedyną kobietą na świecie. To wariatka, groz
na dla [ Pobierz całość w formacie PDF ]