[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mama, dbały o siebie nawzajem.
 Nic mi nie jest, ale mam pewien kłopot  z ociąganiem przyznał Justin.  I
potrzebuję twojej pomocy.
 Nie ma sprawy. O co chodzi?  zapytał krótko Mitch.  O Bena.
 Danielsa?  zdziwił się Mitch.  Czy\
by ju\
nie pracował na ranczu?
Z chwilą gdy ojciec rodziny przeszedł na emeryturę, Adam przejął zarząd nad
licznymi przedsięwzięciami rodzinnej firmy Graingerów. Nieco młodszy od niego
Mitch nadal dbał o wszystko, co dotyczyło ich osobistych spraw. I zawsze
wiedział, co w trawie piszczy. Znał tak\
e bardzo dobrze przeszłość Bena Danielsa.
 Wszystko zaczęło się tego roku, gdy sam skończył dwadzieścia dwa lata, a więc
dwa lata po tym, jak powierzono mu kierowanie kasynem w Deadwood.
Trzynaście lat wcześniej Ben, wówczas siedemnastoletni chłopak, sierota, bez
\
adnej rodziny, dostał pracę pastucha w posiadłości wiejskiej Graingerów w stanie
Wyoming, gdzie urodzili się i wychowali zarówno Mitch, jak i jego rodzeństwo.
Wszyscy Graingerowie, począwszy od ojca Mitcha i jego matki, a\
po
dzieciaki, a nawet Beth, o trzy lata młodszej od reszty rodzeństwa, wzięli Bena,
chudego wyrostka, pod swoje opiekuńcze skrzydła.
Pracując przez lata na ranczu, chłopak nauczył się doskonałe obchodzić z
końmi. Polubił ogromnie pracę stajennego. Aczkolwiek nigdy nie był w stanie
dorównać Justinowi, który w tej dziedzinie osiągnął mistrzostwo, mimo to jednak
stał się świetnym fachowcem.
Wyrósł z niego przystojny, młody mę\
czyzna, oglądający się za spódniczkami.
Przed trzema laty osiemnastoletnia córka znanego i wpływowego bankiera, która
zaszła w cią\
ę, oznajmiła, \
e Ben jest ojcem jej dziecka. Ben zaprzeczył,
oświadczył, \
e nigdy nawet nie zbli\
ył się do tej dziewczyny, i nalegał na
wykonanie testów DNA. Do tego nie doszło, gdy\
nieszczęsna dziewczyna w
strachu przed gniewem ojca połknęła śmiertelną dawkę tabletek nasennych matki.
To straszne wydarzenie załamało Bena. Popadł w depresję i zaczął coraz więcej
pić. W obawie \
e biedak stanie się alkoholikiem i zejdzie na psy, Adam Grainger
zwolnił go z pracy na rodzinnym ranczu, a potem zatrudnił ponownie, przenosząc
do Montany do stadniny koni, którą w imieniu rodziny zarządzał Justin.
Wszystko to działo się przed trzema laty i Mitch był przekonany, \
e od tamtego
czasu Ben uporał się z depresją, ustatkował i jakoś uło\
ył sobie \
ycie.
- Pracuje nadal  potwierdził Justin  i w tym tkwi cały kłopot  dodał, czym
zadziwił brata.  A właściwie haruje. Od świtu do nocy.
- Co to za kłopot?  zapytał Mitch.
Westchnął. W odniesieniu do kilku własnych pracowników sam chciałby mieć
taki problem.
- Ten człowiek jest niezmordowany. Pracuje przez siedem dni w tygodniu. Bez
chwili wytchnienia. W ciągu ostatnich trzech lat najwy\
ej cztery, pięć razy jez
dził
do miasta.
- To samo mo\
na by powiedzieć o tobie  dociął bratu Mitch. Justin zawsze
miał zadatki na samotnika, a po rozstaniu się z \
oną, po wcześnie zawartym,
nieudanym mał\
eństwie, zdziczał jeszcze bardziej.  Powiedz, kiedy ostatni raz
opuszczałeś ranczo? Kiedy byłeś na urlopie?
- Ranczo jest moim domem, mimo \
e stanowi część majątku całej rodziny 
odparł Justin.  To nie twój interes, ale ci powiem  dodał wyniosłym tonem. 
Wziąłem sobie trochę wolnego w zeszłym tygodniu i pojechałem do Adama do
Wyoming, odwiedzić jego rodzinę. Z
liczną Sunny i naszą uroczą brataniczkę,
Becky.
Na samo wspomnienie przemiłego dwumiesięcznego berbecia na wargach
Mitcha pojawił się uśmiech.
 Byłem u nich dwa tygodnie temu  powiedział rozweselony.  Boję się, \
e
nasz staruszek Adam za kilkanaście lat będzie miał nieliche kłopoty, bo ju\

wszystko wskazuje na to, \
e mała Becky wyrośnie na prawdziwą piękność.
- Z pewnością  przyznał Justin.  Ale wróćmy do Bena. Powinieneś go
zobaczyć. Wygląda okropnie. Same mięśnie, skóra i kości. Temu człowiekowi jest
niezbędny wypoczynek.
- Powiedz mu to  poradził Mitch.  Ka\
jechać na urlop. Niech facet trochę się
rozerwie.
- Mówiłem mu o tym. Justin westchnął głęboko.  Na początku kategorycznie
odmówił wyjazdu. Uległ dopiero wtedy, kiedy oświadczyłem, \
e to polecenie
słu\
bowe. No i tu zaczyna się problem.
- Jaki?
- Czy mógłbyś zarezerwować mu pokój w hotelu?
- Przyje\
d\
a do Deadwood?
- Tak. Powiedział, \
e skoro ju\
musi zaliczyć ten swój piekielny urlop, równie
dobrze mo\
e zjawić się tutaj. Chce pokręcić się z tobą po mieście, gdy znajdziesz
dla niego jakąś wolną chwilę, i stracić w kasynie trochę grosza, odło\
onego przez
ostatnie lata.
- Jeśli nasz przyjaciel napala się na hazard, to dlaczego nie. jedzie do Vegas? 
zapytał Mitch.
- Pytałem go o to  odparł Justin.  Oświadczył, \
e jest tam wszędzie za du\
y
tłok, za du\
o dziwacznych rozwiązań technicznych i za du\
o świateł.
- Coś w tym jest  przyznał Mitch.  Ben ma rację.
- A więc załatwisz mu pokój, powiedzmy w hotelu Bullocka, z tak krótkim
wyprzedzeniem?
- Oczywiście.  Mitch zawahał się na chwilę.  Jak krótkim?
- Wyje\
d\
a stąd jutro rano. Do Deadwood powinien dotrzeć póz
nym
popołudniem lub przed wieczorem.
Mitch potrząsnął głową.
- To rzeczywiście krótki termin. Dlaczego tak długo zwlekałeś z telefonem?
- Długo?  Justin parsknął śmiechem.  Dopiero pół godziny tentu udało mi się
namówić Bena na tę podró\
. Nie był nią zachwycony. [ Pobierz całość w formacie PDF ]