[ Pobierz całość w formacie PDF ]

twoje życie, gdybyś przed laty za mnie wyszła.
 Skoro okazuje się, że mnie nie kochałeś, na pewno byłoby piekłem.
Michael w duchu ucieszył się, że ją to dręczy. Uważał, że dobrze jej zrobi świadomość, iż
nie jest tak pociągająca, jak sądziła.
 Być może  przyznał z kamienną twarzą  ale nie musisz informować o tym wszystkich
wokół. Ludziom wystarczy, jeśli dowiedzą się, że jesteś przyjaciółką mojej siostry,
spotkaliśmy się na przyjęciu, pokochali i pobrali. Proponuję jednak, żebyś nie opowiadała
niestworzonych historii. Nie zmyślaj nic o ślubie z pompą, o eleganckich przyjęciach i tak
dalej.
Rosalind w roztargnieniu zamieszała kawę.
 Spokojna głowa. Nie posiadam na tyle bujnej wyobraz
ni, żeby posądzić cię o jakieś
ekstrawagancje. Jeśli mnie ktoś zapyta, powiem, że mieliśmy skromne wesele i prowadzimy
szary, nudny żywot. Na pewno każdy mi uwierzy dzięki temu, że każesz mi nosić takie
okropne szmaty.
 Powinnaś się cieszyć, że zapewniłem ci doskonałe przebranie.
Popatrzyła na uszczęśliwionego Jamiego i westchnęła.
 Masz rację.
 A skoro już mowa o ślubie, to musimy jeszcze coś uzgodnić...  Wyjął z kieszeni
obrączkę.  O tym też nie pomyślałaś, prawda? Emma dała mi ją tuż przed wyjazdem, bo
podejrzewa, że ciotka zaraz na wstępie zapyta, dlaczego nie nosisz obrączki.
Rosalind załamała ręce.
 Och, jestem beznadziejna! Powinnam była o tym pomyśleć, gdy zdejmowałam
pierścionek.
 Dobrze, że przyszło ci do głowy, żeby go zostawić  rzekł Michael sucho.  Jest zbyt
ostentacyjny dla żony archeologa.  Położył obrączkę na jej dłoni.  Proszę, włóż ją i
maskarada będzie kompletna.
 Skąd Emma ją wzięła?
 To ślubna obrączka naszej matki.  Zauważył wyraz niepewności na jej twarzy.  Nie
zamierzasz jej nosić?
 Nie wypada.
 Dlaczego?
 Bo wiem, ile ona dla was znaczy.  Ostrożnie dotknęła obrączki palcem.  Dla Emmy
to największy skarb.
Zapadło krępujące milczenie.
 Nie wiedziałem, że... że znałaś naszą matkę. Myślałem, że zmarła, zanim poznałaś
Emmę.
 Zmarła wcześniej, ale właśnie jej śmierć tak bardzo nas zbliżyła. Obie straciłyśmy
matki i obie zostałyśmy wysłane do internatu. Chyba głównie dlatego tak szybko
zaprzyjaz
niły się i wspierałyśmy przez pierwszy, najgorszy okres i ferie, gdy wszystkie
koleżanki wracały do domu z matką, tylko my nie.
Zacisnęła obrączkę w dłoni i uśmiechnęła się zażenowana.
 Emma stale wspominała mamę, a ja marzyłam o tym, że moja była choć trochę podobna
do waszej... Z tego, co Emma mówiła, mieliście cudowne dzieciństwo.
 Była wspaniałą matką.
 Moja nie okazywała mi czułości  ciągnęła Rosalind ze smutkiem.  Nie czytała mi
bajek, nie uczyła piec ciasta, nigdy nie pocałowała i nie pocieszała, gdy się przewróciłam albo
skaleczyłam. Na dobrą sprawę pamiętam tylko jej śmiech i perfumy.
Michael spuścił wzrok i zastanawiał się, czy przed laty rozumiałby Rosalind lepiej, gdyby
wiedział coś ojej sytuacji rodzinnej. Nigdy jednak poważnie nie rozmawiali, ponieważ ona
zachowywała się tak, jakby chciała mu udowodnić, że jest beztroska i powierzchowna.
Zresztą może sam też nie był bez winy. Dlaczego miałaby mu opowiadać o swym
dzieciństwie, skoro jej nie pytał?
 Widywałaś się z matką po jej wyjez
dzie?
 Kilka razy, ale to były nieudane spotkania. W Hollywood jej się nie powiodło, film
zrobił klapę i potem dostawała coraz gorsze role.  Wzruszyła ramionami.  Nie umiała
radzić sobie z porażką, więc zaczęła pić. Od czasu do czasu poddawała się kuracji odwykowej
i następowała krótkotrwała poprawa. Nic w jej życiu długo nie trwało... Zmarła, gdy miałam
dwanaście lat  zakończyła z goryczą.
 Bardzo ci współczuję. Uśmiechnęła się zdawkowo.
 Niepotrzebnie, boja matki właściwie nie znałam, więc mi jej nie zabrakło. Emmie było
znacznie trudniej i biedaczka co noc usypiała zapłakana.  Rozchyliła palce i spojrzała na
obrączkę.  Z jej opowiadań wynikało, że wasza mama była zupełnie wyjątkowa, wierzyła w
takie ideały jak miłość, dobrane małżeństwo, udana rodzina.  Podała mu obrączkę.  Nie
mam prawa nosić tej obrączki pod fałszywym pretekstem, bo to by umniejszyło jej wartość.
Michael wziął złoty krążek i zamyślił się. Gdy matka zmarła, miał siedemnaście lat i
bardzo mocno przeżył stratę, ale dla niego tragedia nie była tak wielka jak dla siostry.
Obiecał, że będzie się nią opiekował i robił, co mógł, aby służyć jej oparciem, lecz teraz
wydało mu się, że to raczej Rosalind była dla Emmy podporą w trudnych chwilach.
Długo trwało, nim odważył się spojrzeć Rosalind w oczy; były zielone jak morska toń,
szczere i ciepłe. Wiedział, że matka byłaby przerażona, gdyby usłyszała, że jako dziecko
Rosalind miała wszystko, co można dostać za pieniądze, lecz była pozbawiona miłości i
serdecznej troski.
 Emma chce, żebyś nosiła tę obrączkę  rzekł cicho.  I sądzę, że moja matka też by tego
chciała.
 A tobie nie będzie to przeszkadzać?  spytała nieśmiało.
Pokręcił głową. Nie pojmował, dlaczego nagle stało się ważne, by nosiła obrączkę po
jego matce, więc podał pierwszy powód, jaki przyszedł mu do głowy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]